zondag 1 maart 2020

Te slim af

Ik loop al een tijdje rond in de woonwijk aan de rand van de stad, mijn geluk beproevend in de talrijke slootjes met als doel een snoek te haken. Het is druilerig en mijn geduld wordt op de proef gesteld want ook op de plekken waar ik al eerder eens snoek ving, blijft het kleine Rafale spinnertje onaangeroerd.

... de Rafale, een zeer slank en sneldraaiend spinnertje voor op de (ultra-)lichte spinhengel...

Dat Rafale spinnertje heeft een maat van 35mm en is zelfgemaakt. Hij draait als het spreekwoordelijke tolletje . De hengel waarop ik de spinner vis is de Fair Play Cobold vijfgrammer. Deze valt volgens de gekende indeling nog net in de categorie ultralichte spinhengels (tot 5 gram werpvermogen). Ik gebruik een nylon lijn van 14/00 op deze hengel en heb dan een uitgekiende combinatie die, samen met een goed werkende molenslip, bijkans onbreekbaar is.


...de Fair Play Cobold vijfgrammer, klassiek afgewerkt met kurken handvat en metalen bussluiting...

Die vijfgrammer van Cobold glas is er overigens één die volgens mij niet in de collectie van de serieuze spinvisser mag ontbreken. Hij geeft ongekend veel plezier bij het vissen op gemiddeld formaat snoek, maar een mooie baars laat het soepele hengeltje ook leuk buigen. En als er zich eens een echt flinke snoek meldt, weet je dan ook niet verslagen: er is al menig grote snoek geland op dergelijke ultralichte uitrustingen.

Dat is overigens nogal eens een twistpunt. Sommigen geloven het eenvoudigweg niet, dat een grote snoek op een dunne nylonlijn geland kan worden, zonder lijnbreuk tot gevolg. Anderen hekelen de overmatig lange dril die dan nodig zou zijn om de vis te landen. Het zou de vis zelfs stress bezorgen. De ervaring leert anders. Op ultralicht materiaal gaat een grote snoek (of elke andere vis) zich vaak juist heel rustig (zonder al te veel stress) gedragen. En kan dan, met behulp van de onverwachte kracht die een volledig buigende hengel, een soepele rekbare nylonlijn en een goed afgestelde molenslip, zonder al te veel moeite en tijdsverlies naar de kant worden gedirigeerd. 

Lijnbreuk? Amechtige snoeken op de kant die niet meer gereanimeerd konden worden? Tientallen minuten durende drils? Ik heb het nog niet meegemaakt. Terwijl ik al vele malen 80+ snoeken op zelfs een driegrams hengeltje met 12/00 nylon heb mogen landen. Of die 90+ snoek die mijn profielfoto op dit blog siert... gevangen met de vijfgrammer.

Maar daar ging het bij deze vistrip niet om. Ik wilde gewoon een snoekje vangen. Ik ken het bestand aan snoek hier en de maten varieren meestal tussen de 40 en 70cm. Daarom vis ik er ook zo graag licht of ultralicht. Voor een maximum aan plezier.

Ondertussen ben ik aanbeland bij een soort van eindkommentje van één van de sloten. Het is hier zeer ondiep, er staat maximaal 40cm water en is zo helder dat ik de details op de bodem kan zien. Ik sla dit stukje eigenlijk altijd over, in de verwachting dat er niets ligt.Maar dit keer probeer ik het toch. De regen is wat minder geworden en ik neem de tijd. Ik zie dat het kommetje wat vol is gedreven met vuil en bladeren en laat mijn spinnertje er langs snorren. 

Plotseling zie ik, eerst langzaam, maar zich steeds meer versnellend, een snoek onder het vuil vandaan komen. WHAM! Schitterend te zien in het heldere water hoe de snoek het spinnertje als doel heeft genomen voor zijn dodelijke schot. Het hengeltje springt in een bocht, de slip tikt even en de snoek onderneemt nog twee of drie pogingen om te ontsnappen. Hij (of zij) is niet opgewassen tegen de druk die de buigende hengel oplegt en belandt al snel in het net. Ik was de snoek weer te slim af.


...te slim af...

Even later vang ik nog een exemplaar. Omdat de regen nu steeds intenser wordt en ik inmiddels ben voorzien van de glimlach die een succesvolle vistrip onderstreept, ga ik huiswaarts. Ik kan bijna niet wachten tot de volgende keer.

zondag 2 februari 2020

We gaan weer vissen!

Een tijdlang bleef het rustig op deze plek. Ik heb het afgelopen jaar wel gevist, ook wel gevangen, maar het vissen stond gewoonweg door allerlei omstandigheden op een lager pitje. Daar wil ik voor het komende jaar verandering in brengen, voor zover het naast de andere bezigheden gaat lukken.

Mijn laatste wapenfeit was het vangen van twee mooie snoeken in de polders van Wilnis, samen met vismaat Rene. Ik heb er van genoten en beschouw het als een opstap om vaker op pad te gaan.



Naast het vissen met kunstaas kijk ik alweer uit naar de winde. Zou het dit jaar weer lukken? Zijn ze er vroeg dit jaar, door het zachte weer? Daarna wil ik me weer gaan richten op het vissen met swingtip en met de pen, op voorn, brasem en karper. Zeelt staat ook op de verlanglijst en ik ga zeker enkele pogingen wagen om er gericht op te vissen en er een paar te vangen.

Laten we er een mooi visjaar van maken. Tight lines!

Groeten van Robert


maandag 6 mei 2019

Het voorjaar

Allereerst bedankt voor de reacties op mijn voorgaande stukjes. Ik reageer niet altijd maar het doet me goed om te zien dat mijn blog gelezen en gewaardeerd wordt!

Het voorjaar betekent ook altijd de gesloten tijd voor kunstaas. Even pas op de plaats voor de spinhengel en plaats voor andere visserijen. Ging ik voorgaande jaren er vaak op uit met de vlokhengel en de swingtiphengel, de afgelopen weken was het vooral mijn geliefde Fair Play grafiet Special Long (1,25 lbs) die voorrang kreeg. Ik kon een paar leuke karpers vangen en kon ook mijn neefje Pim op de foto zetten met zijn eerste karper! Dat is toch wel het mooiste wat er is, samen vissen èn vangen!

Pim met zijn eerste karper!
Mooie vijverkarpers.
Dit was een hele beste aan de 1,25 ponder.
Nog even over die hengel: de Fair Play grafiet Special Long. Het is een hele fijne hengel voor het penvissen. Hij is ook niet te zwaar om een hele sessie in de hand te houden, ik meen 220 gram. Het is absoluut geen stijve stok. Maar toch. Het is geen Cobold glas. Ik heb niet het gevoel een taaie glashengel in de hand te hebben die gemakkelijk diep doorbuigt en die ik flink kan belasten. Alle andere voordelen ten spijt vind ik hem kort gezegd minder fijn drillen. Het blijft altijd een kwestie van persoonlijke voorkeur. Misschien toch maar eens sparen voor een mooie lichte Cobold versie...

Ondanks dat ik het pennen met zo'n mooie hengel een genot vind, kon ik het niet laten toch eens de swingtiphengel te pakken. Geïnspireerd door de verhalen over mooie zeelten in de diverse fora en Facebook groepen, toog ik met de Swingtiphengel Cobold Light naar een bekende zeeltstek en zette mijn kansen hoog in. Ik ving vis, leuke brasems en zelf een paar mooie ruisvoorns, maar geen zeelt. Je kunt het niet afdwingen.Toch blijft de aanbeet op een swingtip iets onwaarschijnlijk moois in mijn ogen. Ik geniet er elke keer weer van.

Fijn swingen.
En verder? Ik heb wat principe-visafspraken met vismaten voor de komende tijd en eindelijk eindelijk kan ik weer eens mee met een clubdag van De Schreineriaan over een paar weken. De gesloten tijd is dan voorbij en we gaan ultralicht spinnen in de polder. Alhoewel ik me prima vermaak met de penhengel en de swingtip, kan ik me ook weer verheugen op het spinnen. Nu nog een beetje mooi weer erbij...

Tight lines!


dinsdag 2 april 2019

Karper, voorn, brasem, winde en zeelt

De afgelopen weken was het vallen en opstaan wat het vissen betrof. De snoeken wilden duidelijk niet meer meewerken en dus zoek je naar alternatieven.

Toen was daar een berichtje van vismaat "Tussen kop en staart" Klaasjan of ik weer eens mee ging vissen op karper in één van de Groningse vijvers. Hij ving ondanks de koude dagen toch redelijk, met de lichte penhengel en wat kattenbrokken of stukjes frikandel (!). Ik vatte het idee op om vismaat Lolle mee te nemen en Klaasjan hierover niet van tevoren in te lichten. Klaasjan en Lolle kenden elkaar al vóórdat ik één van beide kende en ze hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien. De verrassing was groot en beide heren hebben inderdaad een flinke tijd samen staan te ouwehoeren, met op dat moment wat minder aandacht voor de pennetjes in het water. Experiment geslaagd! De karpervangsten waren minder geslaagd. Nog vóórdat Lolle en ik aankwamen had Klaasjan al een spiegelkarper gedrild. Dat bleek de enige van de dag te zijn. Ik ving nog een flinke voorn op de 1,25 lb Fair Play Grafiet Special Light Long maar mocht uiteraard niet van een spectaculaire dril spreken.

...het pennetje liep mooi weg, maar geen karper...
Overigens was het materiaal waarmee we op pad waren weer om van te smullen. Lolle had net zoals ik een Fair Play bij zich en ditmaal was hij degene die met glas aan de gang ging: een mooi opgeknapte 1 lb hengel die veelstelang in het foedraal was gebleven. Klaasjan viste weer met de centrepin onder de 1 lb Bart Bakker Hexagraph.

En toen was er de winde! Aanleiding om weer eens contact te zoeken met Henk Vegt, de "Winde-koning". Ondanks het wat grillige en onverwachtse verloop van de winde-trek dit jaar kon ook ik mijn portie windes weer vangen dit jaar. Heel blij mee. 

...mannetjes...

...en vrouwtjes...
Eerdere pogingen om ook het vliegvissen te gaan oppakken zijn zoals bekend gestrand. Ik moest het dus met de vlokhengel doen. En dat is helemaal geen straf! In de stromende beekjes vissend heb ik in de Fair Play Cobold Vlok 270 de ideale partner gevonden om de winde aan de schubben te komen. Een mooie lengte om het dobbertje gecontroleerd te kunnen laten meedriften met de stroom en een heerlijk zachte en volledig buigende hengel om de dril van de hard knokkende winde tot een waar feestje te maken.

De trek is zo langzamerhand op z'n eind en ik kijk alweer naar de volgende uitdaging: de zeelt! Gisteren deed ik een poging om op een bekende zeelt-stek met de swingtiphengel zeelt aan de schubben te komen, echter zonder succes. Ondanks het zonnige weer stond er een koude oostenwind en dat maakte mij (en wellicht de vis) ook minder gelukkig. Nog even wachten. Wel haakte ik een aantal kleine brasems waardoor ik toch kon genieten van prachtige swingtip-aanbeten.

...kleine brasem...
Wat zijn we gezegend in dit land, met schoon en visrijk water. Je kunt alle kanten uit. Ik heb weer genoten van alle mogelijkheden en zal dat de komende tijd zeker ook gaan doen. Wat nou, gesloten tijd? Niet mokken, ga vissen!

zondag 3 maart 2019

(N)iets om over naar huis te schrijven

Na een leuke zaterdag in de polder met Rene en Joop hadden we de vangstenteller nog steeds op nul staan. Geen reden om direct een verslag te gaan maken en publiceren, zou je zeggen. Toch doe ik het, want het was een in alle andere opzichten zeer geslaagde dag.

Allereerst had Rene gezorgd voor een wel heel uniek presentje, een Fair Play badge met onze namen er op. Deze gaat zeker een mooi plekje krijgen op de vis-jas, -tas of -pet. Dankjewel, Rene!

...een beetje reclame maken mag...

Voor mij was het een flink eind rijden naar de polder van Wilnis maar ook daar genoot ik van. Het was alweer een tijdje geleden, zo'n stuk toeren. Fijn dat me dat weer lukt. Wilnis is de moeite waard en een mooie polder met genoeg mogelijkheden om te vissen.

...mooie polder...

We visten alledrie met spinhengels uit de Schreiner-stal. Rene met de grafiet viergrammer, Joop met de grafiet tiengrammer en ikzelf met de Cobold vijfgrammer. Alledrie gebruikten we een spinner als aas. Direct op de eerste stek kreeg Rene al snel een mooie aanbeet van een snoek, die helaas losschoot en zich daarna ook niet meer liet zien. Behoudens enkele schijnaanbeten van wat baars, die blijkbaar al wakker was, hebben we verder geen vissige activiteiten meer mogen meemaken.

Naast de onvermijdelijke kletspraat over hengelmateriaal en kunstaas, hebben we ook gesproken over kameraadschap en respect voor elkaar binnen onze hobby. Dat is de reden dat ik toch dit stukje op mijn blog met jullie wil delen, ondanks de afwezigheid van vangsten op onze visdag. Het gaat namelijk nogal eens mis. Vooral nu het internet ons een ongekende mate van instant contact biedt, is het uitwisselen van informatie ook nogal eens reden om het flink met elkaar oneens te zijn. Datzelfde internet biedt dan ook de mogelijkheid om ongezouten en vaak op de persoon gerichte kritiek direct en met iedereen te delen. We konden alledrie helaas zo een aantal voorbeelden oplepelen van het resultaat van zulke onenigheid, variërend van belachelijk maken, disrespect voor andermans ideeën, uitsluiting, royering van clubs tot aan stekkenpezerij en zelfs fysieke bedreiging.

Voor mij, en ik hoop velen met mij, is de hengelhobby een rustpunt in het drukke bestaan. Hoofd leeg, natuurbeleving, materiaal en kameraadschap zijn de belangrijkste elementen. De zaterdag in Wilnis voldeed aan al deze voorwaarden. Ik baal van de recente voorbeelden van elkaar het leven zuur maken die ik zag, hoorde en meemaakte in de hengelsport. Mijn persoonlijke neiging om er dan maar bij weg te lopen is ook niet altijd juist. Maar soms weet ik gewoon niet meer hoe ik mij kan opstellen en gedragen binnen de ego-strijd van mede-vissers. 

Ik hoop dat het ook anders kan. Vaak merk ik dat een gezamenlijk vis-tripje al veel kan doen, want persoonlijk contact kweekt toch meer wederzijds begrip en respect dan elkaar digitale modder toegooien. Ga toch vissen!

...contact kan ook zonder WiFi...
...hoofd leeg, natuurbeleving, materiaal, kameraadschap...
Qua materiaal  was het overigens leuk om te zien dat zowel Rene als Joop naar volle tevredenheid de spoelclipjes gebruiken die ik voor hen had gemaakt. In eerste instantie voor mijzelf, maar later ook voor anderen, maakte ik met behulp van de 3D-printer kunststof spoelclipjes die je om de spoel van de molen heen zet. Ook om de lijn vast te houden maar vooral omdat de clips een lijndikte-aanduiding hebben, die gelijke molentjes of spoeltjes met verschillende lijndiktes gemakkelijk uit elkaar houdt. 

...spoelclips met lijndikte-aanduiding...

Wie ook geïnteresseerd is en een paar clipjes wil aanschaffen: stuur mij een bericht!

Tot slot veel visplezier voor iedereen. Laten we er samen een mooi visjaar van maken.

woensdag 30 januari 2019

Blij met een mini-snoek

Beloofd is beloofd, ik zou verslag doen zodra de omstandigheden het toelieten weer te gaan vissen. Onafhankelijk van de vangsten.Bij deze.

Ik hield het niet meer uit. Veel sloten in de buurt waren alweer dichtgevroren maar een paar waren nog open. Na zoveel weken stond ik, ietwat onwennig maar met een grote grijns, met de Fair Play Cobold achtgrammer in de klauwen aan de waterkant. Ik kon gaan vissen.

Een kleine snoek greep mis, even later viel ook een wat groter exemplaar de spinner wat halfslachtig aan en miste ook (wat was er aan de hand?), maar eindelijk bleef er één plakken! Woehoe, een snoek! Nou ja, een snoekje. Een kleintje. Een heel kleintje. Maar wèl MIJN snoek. Zelfgevangen. Heel blij mee. Een nieuw begin, zeg maar. Hieronder het bewijs.

...een nieuw begin...

maandag 31 december 2018

Hart voor de hobby

Dit jaar is het op deze plek een tijd lang stil gebleven. Dat is een weerspiegeling van de werkelijkheid geweest want het vissen is dit jaar ook een tijd lang onderbelicht gebleven. Noodgedwongen overigens, want mijn gezondheid liet het niet toe intensief van mijn hobby te genieten. Jawel, ik heb echt nog wel wat snoekjes en een enkele vijverkarper gevangen. Maar het was niet om over naar huis...eeh... op mijn blog te schrijven.
...toch nog vis in 2018...
Recent heb ik een hartoperatie ondergaan. De ontstane imposante littekens lieten mij nog even met het idee spelen hier een spectaculaire come-back te maken met een Freek-Vonk-achtig vehaal over worstelingen met monstersnoeken en de daarbij horende verwondingen. Ik heb het idee maar laten varen omdat ik naar verwachting toch wat ongeloofwaardig zou overkomen. En ik ben geen man van visserslatijn, dat weten jullie.

De verwachtingen voor mijn herstel geven hoop. Denkbeeldig dartel ik over een aantal weken alweer als een jonge god door de polder met één van mijn geliefde Fair Play hengels in de hand de snoeken het leven zuur te maken. Misschien moet ik nog even pas op de plaats maken maar ik kijk zeker uit naar de eerste vis-trip van 2019. En uiteraard zal ik hiervan op gebruikelijke wijze verslag doen op deze plek. Ik kan niet wachten en ik hoop u ook niet.

Een fijn, visrijk en vooral gezond 2019 gewenst!